Geschreven door Hans Kooter 9 november 2024
Half 9 is het al bedrijvig bij KV Flevo. Zes sportievelingen gaan het koude water van de Gouwzee trotseren. Voor de nog niet zo ervaren grootwaterpeddelaars is dit een mooie uitdaging. Het weer voorspelt veel goeds: weinig wind, met zelfs zonneschijn in de loop van de dag. We vullen de kajaktrailer met peddels en kajaks, en rijden met 2 auto’s met de kajakkers en uiteraard de trailer richting Monnikendam. We parkeren de voertuigen bij het strand van Hemmeland. Met de kajaks lopen we dwars door een groep kinderen en hun leiding van Scoutinggroep Waterland, die op het strand enthousiast bezig zijn met een spel. Ze storen zich totaal niet aan onze tussenkomst. Ze hebben daar een mooi clubhuis met uitzicht op de Gouwzee. Een jongen, die daar met zijn vader is, heeft grote belangstelling in onze verrichtingen. Als de kajaks in lijn op het strandje zijn geïnstalleerd overlegt Rick over de te varen route. Rick is een kilometervreter en opteert een lange tocht. Al polderend komen we uit op een kortere variant. We gaan een stuk uit de kust richting Volendam door een kabbelend water, met weinig wind, onder een grijs wolkendek.
Het vaart rustig. De meeste drukte komt van de geanimeerde gesprekken tussen de deelnemers. Frits is meestal aan de kop te vinden een stukje voor het peletonnetje uit peddelend, in wisselend gezelschap. Rick overziet het geheel vanuit de achterhoede. Jose snijdt door het water in haar kanariegele Letmann Eski. Als een speer door het water gaan Sylvia in haar sierlijke Aquarius genaamd ‘Diva’, en muzikale Joke in haar prachtige, glimmend witte Bylgja. Hans gaat goed in zijn Perception gemaakt van polyethyleen. Onderwijl worden in vele uitgebreide gesprekken oplossingen uitgedacht voor de grote en kleine wereldproblemen. De skyline van Volendam komt langzaam maar gestaag dichterbij. Links van de dijk naast het terrein van het zwembad varen we met een vaartje een stukje het strandje op. De eersten halen natte schoenen en koude handen, en slepen de rest van het gezelschap op het droge. Er zijn slechts een paar keien als zitplaats beschikbaar, dus de meesten houden staand hun pauze. Dat is geen probleem na het lange zitten. De warme koffie en de inhoud van ons stikkenbuul smaken prima. Door het ontbreken van de wind is de pauzeplek aangenaam van temperatuur. We vervolgen de tocht, varen even de haven in, en constateren dat er geen lage kade is om goed uit te stappen met een kajak voor het geval we daar een volgende keer aan wal willen. Nu gaat de route naar de overkant van de Dijk richting Marken. Het water kabbelt nog weinig, het vaart daardoor licht. We nemen bij het Zuidelijkste punt van marken een sneak preview richting het Paard van Marken. Dan vervolgen we langs de kust van het voormalige eiland. Het water is nu bijna rimpelloos. De wind is vrijwel gaan liggen. In de verte zien we een honderden meters lange zwarte strook met duizenden watervogels. Als we dichterbij komen klinkt het indrukwekkend luide klappen van de vele vleugels als de dijk van vogels zich een stuk verplaatst. Dat tafereel herhaalt zich een aantal malen. We bereiken nu de kust van Marken, en vinden een strandje om aan te meren. De natte kleren worden uitgedaan. We wandelen langs de vrijwel verlaten haven naar Taverne de Visscher. We vinden een tafel voor 6 met een houten bank en kuipstoeltjes. Het houten plafond en pilaren, de vele decoratieve objecten en de miniatuurzeilboten zorgen voor een bijzondere sfeer. Door de grote ramen valt veel licht naar binnen. De vriendelijke bediening helpt ons vlot. De koffie en het appelgebak smaken prima. Ervaren zeerot Rick verhaalt bescheiden over zijn ervaringen tijdens het 4 weken lang begeleiden van groepen bij het kajakken in Noorwegen deze zomer. We gaan terug naar het strandje, en zien een bordje met daarop vermeld: “Gevaarlijk Drijfzand”. De boten zijn gelukkig niet weggezakt. Met een vaartje duwen we de boten af, en vervolgen de route richting Monnikendam. Het vaart goed op het kalme water. Na een 13 km varen zien we de kust waar we gestart zijn. Het is niet eenvoudig om de exacte startplek terug te vinden. We komen iets naar links uit, maar zien dan onze auto’s op de parkeerplek in de verte. We landen aan op het strandje. Bij de finale briefing horen we Rick tevreden uitweiden over het verloop. Iedereen heeft erg genoten van de weliswaar niet zo uitdagende, maar fraaie en bovenal gezellige tocht. Rick, bedankt voor het organiseren. Groet, Hans Kooter
